Elektrownia na Powiślu dostarczała Warszawie prądu przez blisko sto lat. W roku 2004 budynki wpisano do rejestru zabytków, jako cenny dokument rozwoju przemysłu warszawskiego i znaczący element współczesnego krajobrazu dzielnicy.
1897
William Heerlein Lindley 1 przedstawia projekt miejskiej elektrowni zlokalizowanej przy ul. Dobrej. Magistrat, który początkowo przyjmuje koncepcję – wspierając ją zaliczką 5000 rubli – ostatecznie odrzuca plan (chociaż podobna elektrownia projektu Lindleya i Oskara von Millera działa od 1895 r. we Frankfurcie n. Menem). Podobnie rzecz się ma z kolejnym projektem Lindleya, zgłoszonym kilkanaście miesięcy później. Brak funduszy skłania władze miasta do sprzedaży koncesji na budowę elektrowni, zamiast finansowania inwestycji komunalnej.
William H. Lindley / Pomnik w Warszawie, fot: Arkadiusz Zarzecki, Kocio
1902
11 stycznia Rosyjskie Towarzystwo Elektryczne Schuckert i S-ka podpisuje z magistratem umowę na wyłączność dostaw energii elektrycznej w granicach Warszawy. Kontrakt zakłada budowę elektrowni wraz z siecią energetyczną oraz ich utrzymanie przez 35 lat. Przedsięwzięcie realizuje Towarzystwo Elektryczności w Warszawie Spółka Akcyjna (Compagnie d’Electricite de Varsovie Societe Anonyme) z siedzibą w Paryżu, powołane 6 grudnia przez RTE Schuckert i S-ka. Za francuskim szyldem kryją się niemieckie pieniądze (w przypadku ew. wojny rosyjsko-niemieckiej, francuska spółka lepiej zabezpieczałaby niemiecki kapitał ulokowany na terenie Cesarstwa Rosyjskiego). Przemawiają też względy wizerunkowe2.
1903
1 września następuje uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego pod budynek centralnej stacji elektrycznej.
1904
7 listopada Elektrownia Warszawska rozpoczyna działalność. Jej projekt jest zbliżony do założeń przedstawionych kilka lat wcześniej przez Lindleya.